Treść strony
Historia Krobi
Według lustracji z 1662 r. Krobia leżała w złotoryjskim starostwie niegrodowym, w ziemi dobrzyńskiej, województwie inowrocławskim. Starostwo złotoryjskie powstało z dawnego starostwa kowalskiego poprzez oddzielenie z niego wsi: Złotoria, Nowa Wieś, Krobia.
Od 1771 r. właścicielem wsi był Jan Branicki, kasztelan krakowski.
W 1789 r. Starostwo Złotoria wraz z wsiami Złotoria, Lubicz, Nowa Wieś, Krobia Górna, Obory, Lipienice, Smolno, Brzoza, Zielona Puszcza otrzymał Damazy Mioduski.
Od 1772 r. Krobia należała do zaboru rosyjskiego. W latach 1807 - 1815 stała się częścią Księstwa Warszawskiego. Po 1919 r. wieś znalazła się w województwie warszawskim, powiecie lipnowskim. Od 4 stycznia 1938 r. - po przyłączeniu, do województwa pomorskiego, powiatów wschodnich - w województwie pomorskim.
Od 2 października 1939 r. do roku 1945 - obszar ten został wcielony do Rzeszy (regencji kwidzyńskiej), okręgu Gdańsk (Prusy Zachodnie).
W latach 1945 - 1950 Krobia znalazła się w województwie pomorskim, powiecie toruńskim. W latach 1950 - 1975 - w województwie bydgoskim. Od 1975 do 1998 r. - w województwie toruńskim, gmina Lubicz. Oo 1 stycznia 1999 r. Krobia należy do województwa kujawsko-pomorskiego, powiatu ziemskiego toruńskiego, gminy Lubicz.
Według map topograficznych z 1974 r. w obrębie sołectwa Krobia występują dwie nazwy: Krobia n/szosą (Bywka) i Krobia Wieś.
Obiekty o wartości historyczno-kulturowej:
Krobia Wieś:
- cmentarz katolicki (nieczynny), najstarsze nagrobki pochodzą z 1910 r.
- zabudowa mieszkaniowa, tj. chaty drewniane XIX w. , domy murowane XIX/XX w.
Krobia n/szosą:
- zabudowa mieszkaniowa, tj. chaty drewniane XIX w. , domy murowane XIX/XX w.